Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου: Πικρές αλήθειες
Με τον «προβοκατόρικο» και διφορούμενο τίτλο «Quo Vadis Europa”, τον οποίο εμπλούτισε προς το ελληνικότερο, με τη φράση «ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια», συμμετείχε ο κ. Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου, Πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), και CEO της ΓΕΩΕΛΛΑΣ, στις εργασίες του 28ου Ετήσιου Εθνικού Συνεδρίου «Ενέργεια & Ανάπτυξη 2024» του ΙΕΝΕ, που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία το διήμερο 6- 7 Νοεμβρίου, στο Ote Academy, στην Αθήνα. Ο επικεφαλής του ΣΜΕ μέσα από αποκόμματα εφημερίδων, περιοδικών και εκθέσεων διεθνών οργανισμών, ήτοι, με πειστήρια από δημόσια πληροφόρηση θέλησε να καταστήσει σαφές στο ακροατήριο ορισμένα πράγματα που όπως είπε, πρέπει να τα έχουμε στο νου μας, ώστε να είναι δυνατό στον καθένα να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα.
Με βάση ένα από τα δεκάδες infographics που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς για την πράσινη μετάβαση ο κ. Γιαζιτζόγλου ανέφερε, με μια δόση ειρωνίας, ότι και ο πλέον κακόπιστος Ευρωπαίος πολίτης πρέπει να αισθάνεται αισιόδοξος και υπερήφανος για τους εξαιρετικούς στόχους που έχουν θέσει οι ηγεσίες των χωρών του… «Κάθε φορά που βλέπω μια παρουσίαση για το Green Deal ή τα αντίστοιχα ελληνικά προγράμματα όπως είναι το ΕΣΕΚ, μένω με την απορία γιατί να είμαστε τόσο ηλίθιοι (sic) και ενώ αυτά είναι πράγματα τα οποία θα έχουν μόνο θετικά αποτελέσματα (θα έχουμε επεκτείνει το ΑΕΠ, θα έχουμε αυξήσεις τις θέσεις εργασίας, θα έχουμε “τρελαθεί” στις επενδύσεις) γιατί δεν τα είχαμε ξεκινήσει πριν από 20-30 χρόνια και περιμέναμε να το κάνουμε τώρα (με τόση καθυστέρηση)» αναρωτήθηκε!
Ο επικεφαλής του ΣΜΕ επιχείρησε να δώσει τη δική του εξήγηση σε όλα τούτα τα ανεξήγητα, λέγοντας πως η Ευρώπη εκπέμπει μόλις ένα 6% των παγκόσμιων ρύπων που σημαίνει ότι ακόμη και αν καταφέρει να εξαλείψει οριστικά τις εκπομπές CO2, το υπόλοιπο 94% των χωρών της Γης δεν φαίνεται να ακολουθεί αυτό το παράδειγμα.
Έφερε δε ως παράδειγμα μια είδηση που πέρασε απαρατήρητη, όπως τόνισε, για ένα “μικρό adjustment” της Ινδίας στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας για την οποία θα χρειαστεί περίπου 55 εκατ. τόνους λιγνίτη! Με λίγα λόγια, «πάει περίπατο η φοβερή και τρομερή απολιγνιτοποίηση που θα διαλύσει δύο περιφέρειες της Ελλάδας», είπε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Γιαζιτζόγλου συνέχισε για να αναφέρει πως αν υποτεθεί ότι ήθελαν να πάμε στο net zero, χωρίς τα ορυκτά καύσιμα, έως το 2050, θα χρειαζόμασταν σε χαλκό, τη διπλή ποσότητα από εκείνη που είχε παραγάγει η ανθρωπότητα τα τελευταία 3.000 χρόνια από τότε που άρχισε να εξορύσσει το μέταλλο! Ακόμη, πρόσθεσε, σε άλλα, λιγότερο “δημοφιλή” και κοινά ορυκτά, το πολλαπλάσιο είναι επί 5, επί 10, επί 12 και διερωτήθηκε το κατά πόσο είναι αυτό εφικτό…
Στη συνέχεια, επικαλούμενος στοιχεία από το World Mining Data ανέφερε ότι την πρώτη 20ετία του 21ου αιώνα καταγράφηκε στην Ευρώπη, 33% μείωση στην παραγωγή ορυκτών πρώτων υλών, όταν σε άλλες περιοχές του κόσμου υπήρξε αύξηση μέχρι και 150%! Ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με το Critical Raw Materials Act της ΕΕ, τόνισε ότι η Ευρώπη για πέντε κρίσιμα ορυκτά εξαρτάται από 4 χώρες: το Κονγκό, την Κίνα, την Ν. Αφρική και την Τουρκία.
Εστίασε δε στο παράδειγμα των Brics, που όπως υποστήριξε δεν έχουν πέντε μέλη, όπως λέει το ακρωνύμιο, αλλά στην πραγματικότητα, εννέα σύμφωνα με την τοπογραφία, οι οποίοι στην πρόσφατη συνάντησή τους, στο Καζάν διακήρυξαν ότι αντιπροσωπεύουν το 45% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 37,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Με αυτή τη διακήρυξη ισχυρίζονται πλέον ότι είναι μεγαλύτεροι από τους G7! Παρουσίασε, ακόμη, στοιχεία για το πού βρίσκονται σήμερα οι πηγές των πρώτων υλών στον πλανήτη, τις οποίες, όπως είπε, ελέγχουν κατά κύριο λόγο, οι Κινέζοι (όπως στο Κονγκό και αλλού). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συνέχισε, χαρακτήρισε 34 ορυκτά ως κρίσιμες και στρατηγικής σημασίας πρώτες ύλες. Από αυτά, στα 26 οι χώρες-μέλη των Brics ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας παραγωγής και στα 20 πάνω από 2/3! Μάλιστα, για να καταδείξει τη χαώδη διαφορά με την Ευρώπη, ανέφερε ότι η Κίνα δαπάνησε, τον μήνα Οκτώβριο του έτους που διανύουμε, 11 δισεκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσει εξορυκτικές δραστηριότητες σε χώρες εκτός BRICS!
Και όχι μόνο τούτο, αλλά όπως ανέφεραν σε δημοσίευμά τους οι NYT, η Κίνα διαμηνύει ήδη στους εμπορικούς εταίρους του ανά τον κόσμο, ότι δεν θα τους διαθέτει πρώτες ύλες για να παράγουν εκείνοι προϊόντα, αλλά θα παράγει η ίδια το τελικό προϊόν και έτσι, ως made in China θα καρπώνεται την δημιουργούμενη υπεραξία! Συνέκρινε, δε, τις εξελίξεις στην Κίνα με τα δρώμενα στην Ευρώπη όπου κλείνουν το ένα μετά το άλλο εργοστάσια (πχ, της Volkswagen), για να καταδείξει ότι το αφήγημα ότι τα κινεζικά προϊόντα δεν είναι εφάμιλλα των ευρωπαϊκών θα πρέπει να θεωρείται ψευδεπίγραφο! Ο καταναλωτής που έχει τον τελικό λόγο, τόνισε, έχει δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στα κινεζικά προϊόντα!
Ο κ. Γιαζιτζόγλου προέβη στην παραίνεση να διαβάσουν όλοι την έκθεση Ντράγκι που περιέχει, όπως είπε, «πολλές σκληρές αλήθειες», για να επισημάνει ότι ενώ το κείμενο το παρήγγειλε η ΕΕ, έως σήμερα δεν έχει μιλήσει κανείς στις Βρυξέλες για όλα όσα αναφέρει, υπό την έννοια, αν ισχύουν ή όχι.
Τέλος, αναφέρθηκε στους τρεις λόγους που κατά την άποψή του, τελειώνει η περίοδος των τελευταίων 30 ετών όπου ίσχυε ένα μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο ο μισός πλανήτης «εργαζόταν, υπέφερε, υπο-αμοιβόταν και ρύπαινε, αλλά η υπεραξία παραγόταν στο άλλο μισό». Ο πρώτος, είπε, είναι ότι δεν επιθυμεί, πλέον, ο άνθρωπος να εργάζεται σαν το «σκυλί» και να ρυπαίνει, ο δεύτερος είναι ότι το μέσο κατά κεφαλή εισόδημα στην Κίνα έφθασε από 300 δολάρια, στα 14.000 δολάρια, που σημαίνει με τη σειρά του ότι αναδύεται ήδη στην αχανή ασιατική χώρα μια τεράστια μεσαία τάξη η οποία είναι σε θέση να αυτό-καταναλώσει και να συντηρήσει την κινεζική οικονομία και ο τρίτος είναι ότι συνειδητοποίησαν τη γεωπολιτική τους δύναμη και σκοπεύουν να την αξιοποιήσουν!
Ο επικεφαλής του ΣΜΕ ολοκλήρωσε την παρουσίαση του για να υποστηρίξει ότι η Ευρώπη προωθεί ένα εντελώς αναποτελεσματικό και κατακερματισμένο σχέδιο αλλαγής του τεχνολογικού της μοντέλου, που υπονοεί ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας θα αποφέρει, αυτόματα, θετικά αποτελέσματα στους επιδιωκόμενους σκοπούς και στόχους, για να τονίσει ότι “η ελπίδα δεν συνιστά στρατηγική!”
