Η Ελλάδα θα ήταν κατά 14 δισ. δολάρια πλουσιότερη εάν γινόταν λίγο πιο… γερμανική, υπολογίζει νέα έκθεση της PriceWaterhouseCoopers. Σύμφωνα με τη μελέτη, εάν οι χώρες του ΟΟΣΑ κατάφερναν να ρίξουν τα ποσοστά νεανικής ανεργίας στα επίπεδα της Γερμανίας, τότε το όφελος για τις οικονομίες τους θα άγγιζε τα 1,1 τρισ. δολάρια. 

Σε αυτή την περίπτωση, η ώθηση για το ελληνικό ΑΕΠ θα ήταν της τάξης των 14 δισ. δολαρίων.

«Δεν χρειάζεται να επανεφεύρουμε τον τροχό για να δώσουμε δύναμη στους νέους, σήμερα. Μπορούμε να μάθουμε από χώρες όπως η Γερμανία, που έχουν μπορέσει να βελτιώσουν τις οικονομικές ευκαιρίες για τους νέους ακόμα και μετά τη χρηματοοικονομική κρίση, με αποτέλεσμα το ποσοστό της νεανικής ανεργίας να πέσει περίπου στο 7%», σημειώνει ο σύμβουλος της PwC, David Tran.

Έτσι, ενώ στη Γερμανία, το ποσοστό των νέων ηλικίας 20-24 ετών που δεν  εργάζονται, δεν σπουδάζουν και δεν βρίσκονται σε κάποιο πρόγραμμα κατάρτισης (NEET) διαμορφώνεται μόλις στο 10,1%, στην Ελλάδα αγγίζει το 31,3%. Το ποσοστό απασχόλησης των νέων στην Ελλάδα διαμορφώνεται μόλις στο 13%, με τη νεανική ανεργία στο 49,8%.

Με βάση τον PwC Young Workers Index, η Ελλάδα βρίσκεται στην 34η θέση ανάμεσα στις 35 χώρες που συμμετέχουν στην έρευνα, αφήνοντας πίσω της μόνο την Ιταλία. Μάλιστα, η θέση της χώρας βρίσκεται σε διαρκή επιδείνωση τα τελευταία χρόνια, καθώς το 2011 είχε καταταχθεί 32η, το 2014 ήταν 33η και το 2015 έπεσε στην 34η θέση. 

Εάν η Ελλάδα καταφέρει να μειώσει τα επίπεδα των νέων της που δεν δουλεύουν και δεν εκπαιδεύονται κατά 21 ποσοστιαίες μονάδες, για να φτάσει στα επίπεδα της Γερμανίας, το ΑΕΠ θα λάβει ώθηση 7,2% ή 14 δισ. δολαρίων. Στην αντίστοιχη περίπτωση, η Ιταλία θα κερδίσει 8,4% και η Τουρκία 8,9%.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Η Γερμανία, όπως και η Ελβετία (η οποία αναγνωρίζεται από την PwC ως η καλύτερη χώρα για να είναι κανείς νέος), έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα διπλό εκπαιδευτικό σύστημα. Σε αυτό, οι σπουδαστές προωθούνται είτε προς την επαγγελματική ή προς την ακαδημαϊκή εκπαίδευση, ανάλογα με τις ικανότητές τους, χωρίς η μία ή η άλλη επιλογή συνοδεύεται από κάποια αντίληψη περί κοινωνικού στάτους.

Επιπλέον, οι χώρες αυτές έχουν καταφέρει επιτυχώς να ενθαρρύνουν τους εργοδότες να εμπλακούν στο εκπαιδευτικό σύστημα. Περίπου το ένα τρίτο των εταιρειών της Ελβετίας συμμετέχουν σε προγράμματα μαθητείας, ενώ ο Νόμος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης της Γερμανίας δημιουργεί το πλαίσιο για 500.000 συμβόλαια μαθητείας σε γερμανικές επιχειρήσεις το χρόνο.