Πρώτη προτεραιότητα της οικονομικής πολιτικής οφείλει να είναι η τόνωση της παραγωγής μέσω της στοχευμένης μείωσης της υπερφορολόγησης της εργασίας, που με τη σειρά της θα φέρει πραγματική αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων, των επενδύσεων και των θέσεων απασχόλησης.

Στο πρώτο μεταμνημονιακό μήνυμά του, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, Θεόδωρος Φέσσας, επαναφέρει στο προσκήνιο τις θέσεις των Βιομηχάνων όπως διατυπώνονται για άλλη μια φορά, με την ευκαιρία της ΔΕΘ, στο υπόμνημα των 115 προτάσεων για τη δυναμική και βιώσιμη ανάκαμψη της οικονομίας, με την ελπίδα ότι θα αξιοποιηθούν στη χάραξη και υλοποίηση της φιλοεπενδυτικής και αναπτυξιακής πολιτικής, που έχει ανάγκη η χώρα μας.

Κατά τον κ.Φέσσα, η αφαίμαξη που υφίσταται η πραγματική οικονομία, προκειμένου να επιτευχθούν τα υπερπλεονάσματα, θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να αξιοποιηθεί προς όφελος του παραγωγικού μετασχηματισμού της οικονομίας και να μην εξαντληθεί σε έναν ανταγωνισμό προεκλογικής παροχολογίας, που θα βλάψει τις μεσομακροπόθεσμες προοπτικές της οικονομίας και θα στείλει αρνητικά μηνύματα στις διεθνείς αγορές, από τις οποίες παραμένουμε αποκλεισμένοι.

Ο ίδιος σημειώνει ότι αποδέκτες της μείωσης φόρων και εισφορών πρέπει να είναι πρωτίστως οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα και η Ελληνική οικογένεια, που βλέπει μεγάλο τμήμα του εισοδήματός της να κατευθύνεται σε μη ανταποδοτικούς φόρους και εισφορές. Μεταξύ άλλων, δίνει και πάλι έμφαση στα εργασιακά, εκτιμώντας π.χ. ότι  αύξηση του κόστους της εργασίας, που δεν υποστηρίζεται από αντίστοιχη αύξηση της παραγωγικότητας, μπορεί να φέρει τελικά αντίθετα αποτελέσματα στην καταπολέμηση της ανεργίας και της αδήλωτης εργασίας.

Οι επιμέρους τοποθετήσεις του κ.Φέσσα έχουν ως εξής:

-Η Ελλάδα, ολοκληρώνοντας τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, εξισορρόπησε τα έσοδα με τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού, επιβαρύνοντας υπέρμετρα τους φορολογούμενους πολίτες, την εργασία και τις επιχειρήσεις, και επιβράδυνε έτσι την αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας.

-Χωρίς οικονομικό και τεχνολογικό δυναμισμό, με ανυπαρξία βιομηχανικής πολιτικής, αποεπένδυση μεγαλύτερη των 100 δις ευρώ, υψηλό εμπορικό έλλειμμα, τεράστιο απόθεμα κόκκινων δανείων, χαμηλή παραγωγικότητα, εκτεταμένη ανεργία και δημογραφική γήρανση, η χώρα μας δεν επιτρέπεται να περιορισθεί σε ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 2%, γιατί κινδυνεύει να εγκλωβιστεί στην κατηγορία των χωρών με χαμηλούς μισθούς, χαμηλές δεξιότητες και χαμηλή καινοτομία.

-Πρώτη προτεραιότητα για την επανεκκίνηση της οικονομίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι η τόνωση της κατανάλωσης, σε μια οικονομία όπου το 70% του ΑΕΠ της δημιουργείται από την κατανάλωση και οι εισαγωγές ξεπερνούν τις εξαγωγές κατά 21,5 δις ευρώ ετησίως. Γιατί απλά η τόνωση της κατανάλωσης θα πάει σε “ξένες” τσέπες, αφού δεν θα προέρχεται από την αύξηση του εγχωρίως παραγόμενου προϊόντος και της βελτίωσης της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας τους.

Μιλώντας προς κάθε κατεύθυνση, εξ άλλου και όχι μόνο προς την κεντρική εξουσία, με δεδομένο, ωστόσο, ότι βρισκόμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, υπογραμμίζει ότι «η δουλειά που μένει να γίνει για το μετασχηματισμό σε μια οικονομία της παραγωγής και των εξαγωγών είναι πολλή και απαιτητική». Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι:

-Η ευθύνη βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια όλων μας. Οι προκλήσεις για το σύνολο του πολιτικού συστήματος, όπως και για τις υπεύθυνες δυνάμεις της οικονομίας και της κοινωνίας, είναι σήμερα ιδιαίτερα αυξημένες. Ξεκινούν από την αναθεώρηση κρίσιμων άρθρων του Συντάγματος, διατρέχουν όλες τις λειτουργίες της δημόσιας διοίκησης και τα πεδία της οικονομίας – ιδιαίτερα στην χάραξη μιας φιλόδοξης βιομηχανικής πολιτικής - και φτάνουν μέχρι την ψηφιακή επανάσταση, που επιβάλλεται να ξεκινήσει άμεσα και στη χώρα μας. Το τι πρέπει να γίνει το γνωρίζουμε πλέον καλά. Απομένει η υλοποίηση.

-Ενόψει της μακράς προεκλογικής περιόδου που ανοίγεται μπροστά μας είναι κρίσιμο να αποφευχθούν η πολιτική πόλωση και οι πελατειακές πολιτικές του παρελθόντος, που αποπροσανατολίζουν τους πολίτες από τα επίμονα και επείγοντα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας. Γιατί κάτι τέτοιο θα μας οδηγήσει σε αυξημένα επιτόκια, απρόθυμους επενδυτές, ανακοπή της ανάπτυξης, μείωση του εθνικού εκτοπίσματος και νέα περίοδο περιδίνησης και ανέχειας.

-Η χώρα μας βγαίνει από τα μνημόνια ανταγωνιστικότερη, αλλά φτωχότερη. Είναι καθοριστικής σημασίας να αποδείξει ότι βγαίνει και σοφότερη. Με την ικανότητα να μετουσιώσει όλες τις οδυνηρές εμπειρίες σε σύνεση και συνεργασία, ώστε να γίνει πόλος σταθερότητας και ευημερίας στην προβληματική αυτή γωνιά της Ευρώπης. Οι μεγάλες θυσίες των πολιτών και των επιχειρήσεων πρέπει να πιάσουν τόπο, ώστε η Ελλάδα να προχωρήσει μπροστά, αφήνοντας πίσω της για πάντα τις στρεβλώσεις του παρελθόντος.

Η στρατηγική ανάπτυξης μέχρι το 2020, για τον ΣΕΒ, πρέπει να εστιάσει σε 4 πυλώνες:

1.Αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων με βιομηχανική αναγέννηση, βελτίωση του διαθέσιμου εισοδήματος και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής μεταποίησης

2.Αποτελεσματικό και μικρότερο κράτος με μείωση της γραφειοκρατίας και συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα

3.Ψηφιακός μετασχηματισμός της χώρας

4.Καλύτερες και περισσότερες δουλειές με σύγχρονες δεξιότητες και αποτελεσματική εκπαίδευση

Στο εβδομαδιαίο ενημερωτικό του Συνδέσμου τονίζεται, πιο αναλυτικά, ότι ο ΣΕΒ έχει επανειλημμένα υποβάλει στο δημόσιο διάλογο εκτενείς και τεκμηριωμένες προτάσεις για το μείγμα πολιτικής που απαιτείται ώστε να επιστρέψουμε σε μια δυναμική και βιώσιμη ανάκαμψη, για τα  διαθέσιμα εργαλεία, τις βέλτιστες διεθνείς και ευρωπαϊκές πρακτικές, τις αποτελεσματικές μεθόδους του ιδιωτικού τομέα (ενδεικτικά: Εργαλειοθήκη επιτάχυνσης παραγωγικών επενδύσεων, Προτάσεις για τη βιομηχανική πολιτική, Συνέδριο για το Μέλλον της Εργασίας,  Προτάσεις για την ανταγωνιστικότητα των ΜμΕ στην Ελλάδα, Ψηφιακή Στρατηγική για την Ελλάδα, Εκθέσεις Επιπτώσεων του Παρατηρητηρίου Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος κα). Κύρια θέση του είναι ότι η εδραίωση συνθηκών ισχυρής ανάπτυξης προϋποθέτει τη δέσμευση των παραγωγικών δυνάμεων και της Πολιτείας σε έναν φιλόδοξο εθνικό στόχο αύξησης του μεριδίου της βιομηχανίας στο 12% του ΑΕΠ της χώρας και τη διαρκή αύξηση της παραγωγικότητας (ΑΕΠ ανά απασχολούμενο) μέσα από τον εκτεταμένο ψηφιακό μετασχηματισμό και την ενδυνάμωση του ανθρώπινου δυναμικού με νέες δεξιότητες. Και αυτό γιατί μια οικονομία με χαμηλή και μειούμενη παραγωγικότητα δεν μπορεί να είναι διεθνώς ανταγωνιστική.

Το σύνολο των προτάσεων του ΣΕΒ, που επανέρχονται στο καθιερωμένο υπόμνημά του, βασίζεται στις εξής παραδοχές:

-Καθώς οι μεσοπρόθεσμες οικονομικές προοπτικές δεν επιτρέπουν ενθουσιασμό, εφόσον η χώρα έχει συμφωνήσει σε μια σφιχτή δημοσιονομική πολιτική υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, η αύξηση της επενδυτικής ελκυστικότητας επικεντρώνεται για μια ακόμη φορά στην προσπάθεια αντιμετώπισης των διαρκών διαρθρωτικών υστερήσεων του ελληνικού επιχειρείν.

-Η αναπτυξιακή δυναμική παραμένει ασθενής, με την παραγωγικότητα της Ελλάδας να μειώνεται συνεχώς από το 2008, και να μην ξεπερνάει σήμερα το 50% της παραγωγικότητας των προηγμένων χωρών του κόσμου (ΟΟΣΑ).

-Το τραπεζικό σύστημα αδυνατεί να στηρίξει την ανάκαμψη της οικονομίας, καθώς το θεσμικό πλαίσιο εξυγίανσης του δανειακού χαρτοφυλακίου των τραπεζών και αναδιάρθρωσης των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων είναι εξαιρετικά δυσκίνητο και αναποτελεσματικό.

-Η δημόσια διοίκηση εξακολουθεί να παρεμποδίζει παρά να διευκολύνει την επιχειρηματική δραστηριότητα, καθώς προσπαθεί με μεγάλο κόστος για την κοινωνία, να διατηρήσει τα προνόμιά της.

-Το ενδεχόμενο ξήλωμα των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας δυναμιτίζει τις προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας, ιδιαίτερα αν επικρατήσει η λανθασμένη άποψη ότι η βιώσιμη ανάπτυξη μπορεί να στηριχθεί όχι τόσο στην αύξηση της προσφοράς μέσω ανταγωνιστικότητας και κερδοφόρων επενδύσεων αλλά στην αύξηση της ζήτησης μέσω πολιτικών αναδιανομής του εισοδήματος.

-Το φορολογικό σύστημα παραμένει αντιαναπτυξιακό, με τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές να οδηγούν την οικονομική δραστηριότητα στην παραοικονομία (φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, αδήλωτη εργασία, κ.ο.κ.), δημιουργώντας αντικίνητρα στη μεγέθυνση των επιχειρήσεων και στις επενδύσεις. Οι μεγάλες και οργανωμένες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν πλέον ένα δυσβάσταχτο μη μισθολογικό κόστος, λόγω των υψηλών εισφορών κοινωνικής ασφάλισης και της υπερπροοδευτικότητας της φορολογίας, με εταιρική φορολογία (συνδυαστικά φόρος κερδών, φόρος μερισμάτων και εισφορές) από τις υψηλότερες στον κόσμο, και στρέφουν επενδυτικά κεφάλαια αλλά και στελέχη υψηλής εξειδίκευσης, μακριά από την πατρίδα μας.

-Το συνταξιοδοτικό σύστημα είναι μη ανταποδοτικό, με τους νέους ασφαλισμένους να μη γνωρίζουν τη σύνταξη που θα πάρουν, και με τις εισφορές τους να ενσωματώνονται στα γενικά φορολογικά έσοδα, και όχι να επενδύονται σε συνταξιοδοτική αποταμίευση. Αλλά και με τους συνταξιούχους να απειλούνται με συνεχή συρρίκνωση των συντάξεών τους.

-Η εργαζόμενη οικογένεια, ειδικά του ιδιωτικού τομέα, επιβαρύνεται μόνο δυσανάλογα και πολλαπλά από υψηλούς, προοδευτικούς, μη ανταποδοτικούς φόρους και εισφορές την ώρα που όλες οι άλλες  χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου προσφέρουν γενναία αφορολόγητα ή επιστροφές φόρου στοχευμένα στις εργαζόμενες αυτές οικογένειες. Η υπογεννητικότητα και κατά συνέπεια η προοπτική συνεχούς μείωσης όσων θα συμβάλλουν στο συνταξιοδοτικό είναι η αναπόφευκτη συνέπεια αυτής της – καταστρεπτικής για τη χώρα – πολιτικής.

-Στο πλαίσιο αυτό διαχρονικά  διαρθρωτικά προβλήματα, επιδεικνύουν αξιοσημείωτες αντοχές και καθηλώνουν τη χώρα στο επενδυτικό περιθώριο.

-Το ύψος των φορολογικών συντελεστών, το επίπεδο της διαφθοράς, ο βαθμός πολιτικής σταθερότητας, η αποτελεσματικότητα της λειτουργίας των θεσμών, η ικανότητα μιας οικονομίας να καινοτομεί, η προσαρμοστικότητα του ανθρώπινου δυναμικού, αποτελούν παράγοντες κρίσιμης σημασίας για την προσέλκυση επενδύσεων τους οποίους η χώρα πρέπει να αντιμετωπίσει εφόσον επιθυμεί να επανατοποθετηθεί στον διεθνή επενδυτικό χάρτη.

Στον ΣΕΒ πιστεύουν, τέλος, ότι η άσκηση πολιτικής στη μετα-μνημονιακή εποχή πρέπει να έχει ως επίκεντρο στοχευμένες και ρεαλιστικές παρεμβάσεις για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος καθώς αυτό αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για την προσέλκυση και την τόνωση των επενδύσεων. Μόνο έτσι, όπως λένε, μπορεί να επιταχυνθούν σημαντικές παραγωγικές επενδύσεις, οι οποίες αυξάνουν την παραγωγικότητα και αποτελούν τη βάση για την άνοδο των εισοδημάτων και της απασχόλησης.

Οι 115 προτάσεις του ΣΕΒ είναι οι εξής:

Α. Παραγωγικές επενδύσεις με βιομηχανική αναγέννηση, βελτίωση του διαθέσιμου εισοδήματος και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας

Εκσυγχρονισμός του Συντάγματος

1. Άρθρο 24: Αντικατάσταση της λέξης «αειφορία» με τον όρο «βιώσιμη ανάπτυξη» καθώς και της λέξης «αρμοδιότητα» με τη λέξη «υποχρέωση». Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος είναι αναγνωρισμένη υποχρέωση του κράτους, και όχι απλά «αρμοδιότητα». Το περιβάλλον χρήζει προστασίας ταυτόχρονα με την προστασία του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και στην οικονομική ελευθερία αλλά και με την ανάγκη τόνωσης της επιχειρηματικής ελευθερίας και προσέλκυσης επενδυτικών κεφαλαίων που είναι επιτακτική για την δημιουργία μιας ανταγωνιστικής οικονομίας. Η εκ των πραγμάτων σύγκρουση μεταξύ των ισοδύναμων δικαιωμάτων της προστασίας του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης, μπορεί και πρέπει να εξισορροπηθεί με την αντικατάσταση της έννοιας της «αειφορίας» από την έννοια της «βιώσιμης ανάπτυξης», η οποία αφενός μεν καλύπτει και τους τρεις αναπτυξιακούς πυλώνες: περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό, αφετέρου είναι σαφώς ευκολότερα ερμηνεύσιμη από τη Διοίκηση και τα Δικαστήρια.
2. Άρθρο 78: Κατάργηση της αναδρομικής φορολογίας. Η ανάγκη για σταθερότητα του φορολογικού περιβάλλοντος έχει τονιστεί σε κάθε επίπεδο, ως μονόδρομος για την αποτελμάτωση της ελληνικής οικονομίας και την ενεργό προσέλκυση επενδύσεων. Σημαντικό μέρος του προβλήματος αποτελούν οι διατάξεις που επιβάλλουν την αναδρομική εφαρμογή νομοθετημάτων με δυσμενέστερο φορολογικό καθεστώς καθώς αποτελούν σημαντικό αντικίνητρο για την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Παράλληλα, η εφαρμογή διαδοχικών παρατάσεων του χρόνου παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου εξακολουθεί να αποτελεί τροχοπέδη για την συνολική οικονομία. Για τον ΣΕΒ, φαντάζει αδιανόητη η συνέχιση της λειτουργίας του κράτους και της οικονομίας χωρίς μια ριζική αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών σε επίπεδο Συνταγματικού νομοθέτη. Η θέσπιση ενός λειτουργικού ρυθμιστικού πλαισίου δεν θα πρέπει μόνο να αντιμετωπίζει τα συγκεκριμένα προβλήματα, αλλά οφείλει να επιτρέψει την δημιουργία ενός κύκλου πραγματικής αξιοποίησης, επανεπένδυσης και πολλαπλασιασμού των δημόσιων και ιδιωτικών πόρων.
3. Άρθρο 106: Κατοχύρωση της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας και του ανταγωνισμού. Παρότι η οικονομική ελευθερία και ο ανταγωνισμός προστατεύονται σε ένα βαθμό από το ισχύον Σύνταγμα, θεωρούμε ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία πρέπει να αναδειχθεί σαν ουσιαστικός μοχλός ανάπτυξης, με ευθεία αναφορά στην προστασία του ελεύθερου ανταγωνισμού, ως δομικό στοιχείο διαφύλαξης του δικαιώματος ανάπτυξης της οικονομικής ελευθερίας και βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας. Περαιτέρω, κρίνουμε ότι η προβλεπόμενη από το ισχύον δίκαιο ανεξάρτητη αρχή πρέπει να συγκαταλέγεται μεταξύ των συνταγματικώς προβλεπόμενων.

Χρηματοδοτικά εργαλεία και επενδυτικά κίνητρα

4. Οριζόντια επενδυτικά κίνητρα, όπως οι επιταχυνόμενες αποσβέσεις και οι υπερ-αποσβέσεις.
5. Συμψηφισμός των ζημιών προηγούμενων χρήσεων με μελλοντικά κέρδη χωρίς χρονικό περιορισμό. Ο συμψηφισμός περιορίζεται στο 70% των κερδών.
6. Επιτάχυνση διαδικασιών ένταξης και αποπληρωμής προγραμμάτων ΕΣΠΑ και αναπτυξιακών νόμων.
7. Διευθέτηση του ζητήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, με επίλυση ειδικά των φορολογικών ζητημάτων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια διαγραφής οφειλών και με παραπέρα στοχευμένες επεμβάσεις στο προ-πτωχευτικό και πτωχευτικό δίκαιο ώστε να διευκολυνθούν οι ταχείες αναδιαρθρώσεις που σώζουν αξία και θέσεις εργασίας την ίδια ώρα που θα εξασφαλίζεται η προστασία όσων διοικήσεων δρουν με καλή πρόθεση.
8. Άρση κεφαλαιακών περιορισμών (capital controls).
9. Διευκόλυνση πρόσβασης σε μη τραπεζική χρηματοδότηση (π.χ. Χρηματιστήριο, έκδοση εταιρικών ομολόγων, επιδοτούμενη χρηματοδότηση)  με ευθυγράμμιση πλαισίου με το δίκαιο και τους μηχανισμούς επιβολής αυτού των χωρών με ανεπτυγμένες αγορές χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, απλοποίηση διαδικασιών και μείωση κόστους.
10. Επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών για νέες προσλήψεις.

Φορολογική πολιτική

11. Σταδιακή αποκλιμάκωση (30%) φορολογικών συντελεστών και εισφορών των μισθωτών και των νομικών προσώπων (συνδυαστικά φόρος κερδών, φόρος μερισμάτων και εισφορές). Βελτίωση της φορολογικής προβλεψιμότητας με τριετή αποφυγή αύξησης των συντελεστών.
12. Εξορθολογισμός του ΦΠΑ ειδικά στις κατηγορίες αγαθών και υπηρεσιών που εκτίθενται σε διεθνή ανταγωνισμό.
13. Αποκατάσταση της κανονικότητας των φορολογικών ελέγχων, ειδικά στους χρόνους των παραγραφών, παράλληλα με την απλοποίηση των ελέγχων.
14. Αξιοποίηση του φορολογικού πιστοποιητικού για την ολοκλήρωση του ελέγχου των ανέλεγκτων χρήσεων.
15. Σαφής προσδιορισμός των περιπτώσεων ύπαρξης φοροδιαφυγής και των επακόλουθων περιπτώσεων ποινικών διώξεων των διοικούντων και στελεχών των επιχειρήσεων.
16. Επίλυση τεχνικών ζητημάτων και αντικινήτρων που αφορούν τις διαγραφές απαιτήσεων / αναδιαρθρώσεις οφειλών.
17. Επίλυση σειράς τεχνικών ζητημάτων, ειδικά σε ότι αφορά αποσβέσεις, προκαταβολές φόρου, ειδικούς φόρους κατανάλωσης και χρεώσεις που επιβαρύνουν την παραγωγή, και που πλήττουν ειδικά την υγιή και παραγωγική επιχειρηματικότητα.

Αδειοδότηση εγκατάστασης και λειτουργίας επιχειρήσεων

18. Κατάργηση της άδειας λειτουργίας και αντικατάστασή της από γνωστοποίηση λειτουργίας.
19. Αντιστοίχιση της κατηγοριοποίησης των έργων και δραστηριοτήτων βάσει της όχλησης με την κατηγοριοποίηση βάσει των επιπτώσεων στο περιβάλλον, όπως προβλέπεται στην περιβαλλοντική αδειοδότηση.
20. Δημιουργία one stop shop για την αδειοδότηση (κατά το πρότυπο του ΕΡΜΗΣ, ΓΕΜΗ κ.ά.).
21. Άμεση έναρξη παραγωγικής λειτουργίας του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος Διαχείρισης Αδειοδότησης και Ελέγχων (ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης).
22. Δυνατότητα αξιοποίησης πιστοποιημένων ελεγκτών κατά την περιβαλλοντική αδειοδότηση.

Χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός

23. Θέσπιση χρήσεων γης για το σύνολο της ελληνικής επικράτειας (εντός των επόμενων δύο ετών)
24. Εφαρμογή των προβλέψεων για τη μεταφορά συντελεστή δόμησης.
25. Ανάπτυξη ηλεκτρονικής εφαρμογής ψηφιοποίησης του χώρου (σύνδεση με κτηματολόγιο, δασικούς χάρτες, ορθοφωτοχάρτες αιγιαλού και παραλίας κ.λπ.).
26. Εισαγωγή ειδικής διαδικασίας για την ταχεία επίλυση των συγκρούσεων χρήσεων γης ανά επίπεδο σχεδιασμού.
27. Θέσπιση ή επικαιροποίηση κατά προτεραιότητα Ειδικών Χωροταξικών Σχεδίων για τη Βιομηχανία, την Εξόρυξη και τη Θαλάσσια Δραστηριότητα.

Κόστος ενέργειας και πρώτων υλών

28. Αυστηρά ανταποδοτικά και ανταγωνιστικά τέλη μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου.
29. Απευθείας εισαγωγή ηλεκτρικού ρεύματος καθώς και δυνατότητας για σύναψη διμερών συμβάσεων με ηλεκτροπαραγωγούς.
30. Εξομοίωση του ΕΦΚ ηλεκτρικής ενέργειας μέσης τάσης με τον ισχύοντα για την υψηλή τάση.
31. Μείωση του ΕΦΚ diesel ηλεκτροπαραγωγής και βιομηχανικής χρήσης στα κατώτατα προβλεπόμενα από την ευρωπαϊκή νομοθεσία επίπεδα.
32. Απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και εφαρμογή των ευρωπαϊκών οδηγιών.
33. Αντικατάσταση πρώτων υλών με δευτερογενείς στα πλαίσια της κυκλικής οικονομίας.

Τελωνειακές διαδικασίες (εισαγωγές/εξαγωγές)

34. Πλήρης ηλεκτρονικοποίηση προ-τελωνειακών και τελωνειακών διαδικασιών μέσα από την επιτάχυνση υλοποίησης της ενιαίας θυρίδας (single window).
35. Ταχύτεροι συμψηφισμοί ή/και επιστροφές ΦΠΑ.
36. Δημιουργία ενιαίου tax portfolio με συμψηφισμό απαιτήσεων και υποχρεώσεων σε όλους τους φόρους και τέλη.
37. Εντατικοποίηση ελέγχων για την πάταξη του λαθρεμπορίου στις εισαγωγές και τις εξαγωγές.
38. Επίσπευση διεθνών εμπορικών συμφωνιών για το άνοιγμα νέων αγορών για τις εξαγωγές.

Β. Αποτελεσματικό και μικρότερο κράτος με μείωση της γραφειοκρατίας και συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα

Εκσυγχρονισμός του Συντάγματος

39. Προσθήκη νέου άρθρου για την υποχρεωτική κωδικοποίηση και ψήφιση των κωδικοποιημένων νόμων. Παρότι οι κανόνες για την ορθή νομοθέτηση προβλέπονται, μεταξύ άλλων, στον ν. 4048/2012, έχει αποδειχθεί ότι επί της ουσίας δεν εφαρμόζονται. Η ανασφάλεια δικαίου που προκαλείται από την πανσπερμία διατάξεων κυρίως δευτερογενούς νομοθεσίας, ή διατάξεων ατάκτως εισαχθέντων σε άσχετα νομοθετήματα και με ελλιπή αιτιολογική βάση, έχει προκαλέσει εξαιρετικά μεγάλη αβεβαιότητα όχι μόνο στους πολίτες και τις επιχειρήσεις, αλλά και στους ίδιους τους εφαρμοστές του νόμου που καλούνται να ασκήσουν τον σχετικό έλεγχο και εποπτεία. Είναι τόσο συχνό το φαινόμενο παρερμηνειών και άγνοιας δικαίου που ακόμα και η προσπάθεια για την θεραπεία του μέσω της έκδοσης ερμηνευτικών εγκυκλίων, κατέληξε να επιτείνει, αντί να επιλύει το πρόβλημα. Για το λόγο αυτό, ως μόνη λύση προκρίνεται η συνταγματική θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής κωδικοποίησης και ψήφισης των κωδικοποιημένων νόμων.
40. Άρθρο 110: Απλούστερες και ταχύτερες διαδικασίες αναθεώρησης των μη θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος. Το κείμενο του Συντάγματος σαφώς και θα πρέπει να αποτελεί μια σταθερή βάση λειτουργίας της πολιτείας και του κράτους, με διατάξεις που να διέπονται από λιτότητα και ευελιξία, ευρισκόμενες ταυτόχρονα σε αρμονία με την σύγχρονη πραγματικότητα αλλά και τους κανόνες του Ενωσιακού δικαίου ενώ απαντούν σε διαχρονικά αιτήματα των πολιτών. Ωστόσο, η ιλιγγιώδης ταχύτητα των εξελίξεων σε κάθε τομέα, σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, επιβάλλει την θέσπιση της δυνατότητας υιοθέτησης απλούστερων και ταχύτερων διαδικασιών αναθεώρησης των μη θεμελιωδών διατάξεών του ώστε να διατηρείται η ευελιξία και η λειτουργικότητά του και να αποφεύγονται αγκυλώσεις που μπορεί να το καταστήσουν αναποτελεσματικό και αναχρονιστικό.
41. Επιπλέον, αναγνωρίζοντας τη σημασία της καλύτερης οργάνωσης του κράτους και της δημόσιας διοίκησης για την εύρυθμη λειτουργία της οικονομίας, καταγράφονται 3 πεδία που θα πρέπει να απασχολήσουν την Βουλή και τα κόμματα. Αυτά αφορούν στη σταθερότητα των εκλογικών κύκλων ώστε να μην επηρεάζεται δυσμενώς η οικονομία από συχνές πολιτικές αλλαγές, στην ανάγκη διάρρηξης των πελατειακών σχέσεων που παρεμποδίζουν την υλοποίηση αναγκαίων μεταρρυθμίσεων υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και τέλος στη θέσπιση ειδικών εγγυήσεων με στόχο την αναβάθμιση των υπηρεσιών της δημόσιας διοίκησης προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

Ιδιωτικοποιήσεις και αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας

42. Επιτάχυνση και επέκταση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, με Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα για αναγκαία έργα κρίσιμων υποδομών και διασυνδέσεων.
43. Εξοικονόμηση δαπανών και βελτίωση της αποτελεσματικότητας παρεχόμενων υπηρεσιών του κράτους με τη μέθοδο του out-sourcing.

Καλή νομοθέτηση και θεσμικό πλαίσιο

44. Υλοποίηση υποχρεωτικής κωδικοποίησης της νομοθεσίας με επίπτωση στη λειτουργία της επιχείρησης.
45. Υποχρεωτική διενέργεια ex-post εκθέσεων επιπτώσεων νομοθεσίας με επίπτωση στην επιχειρηματικότητα (π.χ. για νομοθετήματα που έχουν ήδη εφαρμοστεί για περισσότερα από 3 χρόνια).
46. Εφαρμογή του κανόνα “1 in-2 out” για κάθε νέα επιβάρυνση που επιβάλλεται στην επιχειρηματικότητα.
47. Ευθυγράμμιση της νομοθεσίας με τις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων.

Απονομή δικαιοσύνης και επιτάχυνση επίλυσης διαφορών με το κράτος και τους ιδιώτες

48. Ολοκλήρωση και εφαρμογή της ηλεκτρονικής δικαιοσύνης και διασύνδεση με πληροφοριακά συστήματα άλλων εμπλεκομένων (π.χ. ΓΕΜΗ, Taxis, Ergani).
49. Μείωση του όγκου των εκκρεμών υποθέσεων, μέσω της ομαδοποίησης και εκκαθάρισης ομοειδών υποθέσεων από ειδική ομάδα δικαστικών λειτουργών.
50. Ενίσχυση της νομικής, τεχνικής και διοικητικής υποστήριξης των δικαστών με την αξιοποίηση πρακτικών εξωτερικής ανάθεσης ή δικαστικών βοηθών.
51. Αξιολόγηση αποδοτικότητας των δικαστηρίων, μέσω της θέσπισης συστήματος στοχοθεσίας και διαρκούς παρακολούθησης της απόδοσης των δικαστηρίων.

Έλεγχος και εποπτεία αγοράς

52. Εισαγωγή συστήματος κεντρικού συντονισμού των ελέγχων (εφαρμογή της αρχής του “single audit”).
53. Αύξηση του αριθμού των ελέγχων μέσω αξιοποίησης πρακτικών εξωτερικής ανάθεσης.
54. Εξορθολογισμός των προστίμων, με βάση την αρχή της αναλογικότητας της παράβασης.
55. Έκδοση δευτερεύουσας νομοθεσίας για την ουσιαστική εφαρμογή στην πράξη του Ν. 4512/2018
56. Εισαγωγή πρακτικών ανάλυσης κινδύνου (risk assessment) για τον προγραμματισμό και τη διενέργεια των ελέγχων.

Καταπολέμηση Διαφθοράς

57. Εξορθολογισμός των ελεγκτικών φορέων κατά της διαφθοράς.
58. Αναθεώρηση νομοθεσίας ώστε να εξασφαλίζεται η ουσιαστική προστασία των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
59. Εφαρμογή στην πράξη του θεσμικού πλαισίου για τις Μονάδες Εσωτερικού Ελέγχου στη δημόσια διοίκηση και τοπική αυτοδιοίκηση. Ανάπτυξη συστημάτων εσωτερικού ελέγχου, με πρόβλεψη για σταδιακή εκπαίδευση των στελεχών τους με διεθνώς αναγνωρισμένες πιστοποίησης.

Λειτουργία επιχειρήσεων

60. Επέκταση της λειτουργίας «Υπηρεσίες Μιας Στάσης» σε όσες περιπτώσεις επιχειρήσεων και πράξεων δεν προβλέπεται σήμερα.
61. Θέσπιση μηχανισμών «έγκαιρης προειδοποίησης» φαινομένων αφερεγγυότητας των επιχειρήσεων με αξιοποίηση υποδομής «εξωδικαστικού μηχανισμού» και παράλληλη προσαρμογή των διατάξεων περί «αλληλέγγυας ευθύνης» στο Ενωσιακό δίκαιο.
62. Καθιέρωση μόνιμου και πιο απλού μηχανισμού εξωδικαστικού συμβιβασμού ρύθμισης οφειλών για απλές περιπτώσεις και παράλληλη στοχευμένη βελτίωση διατάξεων του προ-πτωχευτικού και πτωχευτικού δικαίου για τις περιπτώσεις που απαιτείται cram down.

Δημόσιες προμήθειες και συμβάσεις

63. Θέσπιση διαδικασίας αξιολόγησης των προμηθευτών του δημοσίου και διασύνδεση των αποτελεσμάτων με τη συμμετοχή σε επόμενους διαγωνισμούς προμηθειών.
64. Μεγαλύτερη εφαρμογή των «συμφωνιών πλαισίου» και του «ανταγωνιστικού διαλόγου» στις δημόσιες προμήθειες.
65. Μείωση του αριθμού των αναθετουσών αρχών.
66. Ενίσχυση του ρόλου της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων    (ΕΑΑΔΗΣΥ)
67. Απλοποίηση της διαδικασίας εγγραφής στο μητρώο του ΚΗΜΔΗΣ.
68. Δημιουργία ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης υλοποίησης των συμβάσεων.

Γ. Ψηφιακός μετασχηματισμός

69. Εγκαθίδρυση ανεξάρτητου μοντέλου ψηφιακής διακυβέρνησης για την εποπτεία της υλοποίησης της Εθνικής Ψηφιακής στρατηγικής, το οποίο θα εξασφαλίζει την ευδιάκριτη κατανομή αρμοδιοτήτων και εξουσιών.  Η δομή διακυβέρνησης θα πρέπει να παραμένει αμετάβλητη και ανεξάρτητη από τις πολιτικές εναλλαγές για να εξασφαλίζεται η συνέχεια της εφαρμογής της ψηφιακής στρατηγικής.
70. Επέκταση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και της ηλεκτρονικής τιμολόγησης σε όλο το μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας.
71. Επιτάχυνση ευρυζωνικών δικτύων οπτικών ινών και ασύρματων δικτύων σε όλη την επικράτεια, ώστε να διευκολύνεται η συνδεσιμότητα υψηλής ταχύτητας.
72. Διασύνδεση των ηλεκτρονικών μητρώων (ΓΕΜΗ, Taxis, ICISnet, ΕΦΚΑ, κτλ). Εφαρμογή της ηλεκτρονικής ταυτοποίησης (eID), της ηλεκτρονικής υπογραφής και των ηλεκτρονικών πιστοποιήσεων για τη διασφάλιση της ασφαλούς παροχής ψηφιακών υπηρεσιών.
73. Ολοκλήρωση της υποχρεωτικής ηλεκτρονικής διεκπεραίωσης του συνόλου των διαδικασιών που παρέχονται από το ΓΕΜΗ. Διασύνδεση του ΓΕΜΗ με Taxis, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, Πρωτοδικεία για όλες τις μεταβολές από τη σύσταση μέχρι και την παύση λειτουργίας μιας επιχείρησης.
74. Διαμόρφωση πολιτικών για την αξιοποίηση ανοιχτών δεδομένων.  Εξασφάλιση του ηλεκτρονικού απορρήτου και της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο.
75. Κατάργηση ή εκλογίκευση σε επίπεδα συγκρίσιμα των άλλων χωρών της ΕΕ των έμμεσων φορολογικών επιβαρύνσεων σε υπηρεσίες και προϊόντα που είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη της ψηφιακής οικονομίας.
76. Επενδυτικά κίνητρα για την προσαρμογή της βιομηχανίας στις απαιτήσεις του Industry 4.0.
77. Συμφωνίες-πλαίσιο εξωτερικής ανάθεσης (outsourcing) για ψηφιακές υπηρεσίες του δημοσίου.

Δ. Καλύτερες και περισσότερες δουλειές με σύγχρονες δεξιότητες και αποτελεσματική εκπαίδευση

Εκσυγχρονισμός του Συντάγματος

78. Άρθρο 16:  Ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 θα πρέπει να βασιστεί στις σύγχρονες ανάγκες του εκπαιδευτικού συστήματος, ώστε να ενσωματώνει τις αρχές που διασφαλίζουν τον ουσιαστικό εκσυγχρονισμό του. Στην κατεύθυνση αυτή, κρίνεται επιβεβλημένη η άρση της απόλυτης απαγόρευσης ίδρυσης ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων για την παροχή ανώτατης εκπαίδευσης και η θεμελίωση της δυνατότητας λειτουργίας ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από τον ιδιωτικό τομέα. Με τον τρόπο αυτό, διασφαλίζεται στον μέγιστο βαθμό η προσφορά μιας πληθώρας άρτιων και αξιόλογων υπηρεσιών εκπαίδευσης ενώ, για λόγους προστασίας του δημοσίου συμφέροντος, η σχετική ιδιωτική πρωτοβουλία οφείλει να ασκείται υπό τις προϋποθέσεις, την εποπτεία και τον έλεγχο του κράτους.

Εργασιακές σχέσεις

79. Κατάργηση «υποχρεωτικής διαιτησίας».
80. Καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας και παροχή κινήτρων στις νομοταγείς επιχειρήσεις.
81. Αποκέντρωση συλλογικών διαπραγματεύσεων σε επίπεδο επιχειρήσεων και υπερίσχυση επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι κλαδικών.
82. Αναβάθμιση των ηλεκτρονικών υπηρεσιών που παρέχονται από το Υπουργείο Εργασίας (π.χ. ΕΡΓΑΝΗ, ΕΦΚΑ) και τους εποπτευομένους φορείς και διασύνδεση με άλλες πλατφόρμες της δημόσιας διοίκησης (ΓΕΜΗ, Taxis, κ.ά.).
83. Επικαιροποίηση κανονισμού ασφάλισης ΕΦΚΑ.
84. Δυνατότητα επέκτασης των κλαδικών (και όχι των ομοιοεπαγγελματικών) συλλογικών συμβάσεων εργασίας (και όχι των αποφάσεων υποχρεωτικής διαιτησίας) μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των συμβαλλομένων μερών.
85. Μείωση μη μισθολογικού κόστους εργασίας (ασφαλιστικές εισφορές και φορολογία εισοδήματος).
86. Διασύνδεση αμοιβών με απασχόληση και παραγωγικότητα.
87. Αποσυσχέτιση μεταβολής κατωτάτου μισθού από τις μεταβολές των συμβατικών μισθών και από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις σε επίπεδο επιχειρήσεων και κλάδων.
88. Άμεση ανάκληση του άρθρου 9 του Ν 4554/18 περί εργολαβιών / υπεργολαβιών.
89. Ομαδοποίησης και εκκαθάριση ομοειδών υποθέσεων εργατικού και ασφαλιστικού δικαίου και δημιουργία «προτύπων» για χρήση από το ΣΕΠΕ.

Αγορά εργασίας και Ανθρώπινο Δυναμικό

90. Εξειδίκευση δράσεων προσαρμογής εργαζομένων στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση, τα πράσινα επαγγέλματα και την κλιματική αλλαγή.
91. Επικαιροποίηση  και προσαρμογή νομοθετικού πλαισίου για την τηλεργασία και τις νέες μορφές απασχόλησης.
92. Δράσεις εισαγωγής σύγχρονων συστημάτων Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού και ενίσχυσης διακρατικών προγραμμάτων επιμόρφωσης μέσω ανταλλαγής προσωπικού (on the job training).
93. Ενίσχυση πολιτικών ενεργούς απασχόλησης για εξωστρεφείς κλάδους και ειδική πριμοδότηση της αύξησης εξαγωγών με αναλογική μείωση φορολογίας  και ασφαλιστικών εισφορών.
94. Απλοποίηση διαδικασιών ΛΑΕΚ με διαχείριση από τους εργοδοτικούς φορείς και διάθεση επιπλέον ειδικού ποσοστού για την ψηφιακή προσαρμογή.
95. Ολοκλήρωση και ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Διάγνωσης Αναγκών Αγοράς Εργασίας: Εντοπισμός των κρίσιμων επαγγελμάτων και ειδικοτήτων για την ανάπτυξη των Τομέων προτεραιότητας της Ελληνικής Οικονομίας καθώς και ο εντοπισμός των αναγκών για κρίσιμες ψηφιακές, οριζόντιες και «πράσινες» δεξιότητες. Ουσιαστική και ενεργός συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων σε όλα τα στάδια λειτουργία του Συστήματος.
96. Δημιουργία Τομεακών Σχεδίων Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού σε κρίσιμους Τομείς της Ελληνικής οικονομίας, που να περιλαμβάνουν τη διάγνωση αναγκών, τον εντοπισμό κρίσιμων επαγγελμάτων, την ανάπτυξη των δεξιοτήτων, την προώθηση της συνεργασίας με εκπαιδευτικούς φορείς για την ικανοποίηση των αναγκών των επιχειρήσεων, τη συμβουλευτική υποστήριξη για τη διαμόρφωση πολιτικής κατάρτισης του ανθρώπινου δυναμικού, την εκπόνηση Επαγγελματικών Περιγραμμάτων κλπ.
97. Πολιτικές ανθρώπινου δυναμικού που στοχεύουν στην επένδυση σε  σύγχρονες  δεξιότητες, με έμφαση στις ψηφιακές, στην προσέγγιση του κόσμου της εκπαίδευσης με την επιχειρηματική κοινότητα και στη βελτίωση της μετάβασης από την εκπαίδευση  στην απασχόληση. Στοχευμένες δράσεις για την ενίσχυση της απασχόλησης, ιδιαίτερα των νέων, μέσω σύζευξης των γνώσεων και δεξιοτήτων τους με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας.
98. Δημιουργία κινήτρων για τη διαχείριση του φαινομένου της διαφυγής ταλέντων (brain drain) και υψηλά καταρτισμένου στελεχειακού δυναμικού. Ειδικό καθεστώς μειωμένων παρακρατούμενων φόρων και εισφορών εργαζομένων σε δραστηριότητες έρευνας και ανάπτυξης, σύμφωνα με ευρωπαϊκές πρακτικές.
99. Δράσεις για την ενίσχυση, ενδυνάμωση και υποστήριξη της ισότιμης ένταξης και ανάπτυξης ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας και θρησκεύματος. Προγράμματα εκπαίδευσης για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Αγορά Εργασίας και Νέες Δεξιότητες

100. Στρατηγικός προσανατολισμός των προγραμμάτων σπουδών όλων των επιπέδων των Συστημάτων Τυπικής και Μη Τυπικής Εκπαίδευσης στην προσφορά οριζόντιων γνώσεων και δεξιοτήτων καθώς και των ψηφιακών γνώσεων, που αυξάνουν την κινητικότητα του ανθρώπινου δυναμικού και διευρύνουν την απασχολησιμότητά του (επιχειρηματικότητα, κριτική σκέψη, επίλυση προβλημάτων, ανάληψη πρωτοβουλίας, ομαδική εργασία, ομαδική εργασία, ξένες γλώσσες, ικανότητα για μάθηση – learning to learn, κλπ).
101. Προτεραιότητα στην προώθηση εκπαίδευσης και κατάρτισης για την απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων συναφών με τις θετικές επιστήμες, την τεχνολογία, τη μηχανική και τα μαθηματικά (STEM).
102. Ανάληψη πρωτοβουλιών για την αναβάθμιση των γνώσεων και δεξιοτήτων των εκπαιδευτικών / εκπαιδευτών, και τη συνεχή επιμόρφωσή τους. Ενδεικτικά, συνεργασία για την μεταφορά τεχνογνωσίας σε Εκπαιδευτικούς της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης μέσω της τοποθέτησής τους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα σε επιχειρήσεις, ώστε να εξοικειώνονται με τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούν οι επιχειρήσεις στην παραγωγική τους διαδικασία.
103. Διαμόρφωση ενός νέου, ολοκληρωμένου πλαισίου πολιτικής για την αναγνώριση και την πιστοποίηση προσόντων με βάση αξιόπιστα διεθνή πρότυπα ποιότητας των γνώσεων και δεξιοτήτων καθώς και των προσόντων που αποκτούνται μέσω των προγραμμάτων Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης και Δια Βίου Μάθησης.
104. Αδειοδότηση και πιστοποίηση των επαγγελμάτων με βάση τις γνώσεις και τις δεξιότητες.

Αγορά Εργασίας και Εκπαίδευση /Κατάρτιση

105. Αναβάθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις με ειδικότητες που θα υπηρετούν δυναμικούς τομείς προτεραιότητας, οι οποίοι παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα και με τη διαμόρφωση σύγχρονων προγραμμάτων σπουδών στην κατεύθυνση της αξιοποίησης της τεχνολογίας στην εκπαιδευτική διαδικασία, της υιοθέτησης συστημάτων μάθησης με βάση την εργασία και της διαρκούς επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών.
106. Βελτίωση του ρυθμιστικού πλαισίου για την πρακτική άσκηση. Διαμόρφωση και χρηματοδότηση ολοκληρωμένου συστήματος  για μακροπρόθεσμα οφέλη. Υιοθέτηση ενός πλαισίου ποιότητας για την πρακτική άσκηση, το οποίο θα περιλαμβάνει ορισμούς των βασικών εννοιών, απαιτούμενες προδιαγραφές για την εφαρμογή της, θέματα συμβατικών υποχρεώσεων και δικαιωμάτων των εμπλεκομένων, καθώς και θέματα παρακολούθησης, εποπτείας και αξιολόγησης. Το πλαίσιο ποιότητας θα πρέπει να προέλθει από διαβούλευση με την επιχειρηματική κοινότητα, βασικό συντελεστή στο θεσμό της πρακτικής άσκησης.
107. Διαμόρφωση ποιοτικών πλαισίων μαθητείας που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τόσο των επιχειρήσεων όσο και των μαθητευομένων καθώς και των σχετικών κωδίκων δεοντολογίας για την υλοποίηση προγραμμάτων αυτών.
108. Εκσυγχρονισμός του πλαισίου παροχής προγραμμάτων Δια Βίου Μάθησης και Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης (επαγγελματικά περιγράμματα, αδειοδότηση φορέων κατάρτισης, πιστοποίηση εκπαιδευτών, πλαίσιο ποιότητας, μαθησιακά αποτελέσματα, πρακτική άσκηση κλπ.).
109. Αξιολόγηση δράσεων ΟΑΕΔ. Αξιολόγηση της μέχρι τώρα λειτουργίας και αναδιάρθρωση της χρηματοδότησης της ενδοεπιχειρησιακής κατάρτισης μέσω του Λογαριασμού για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΛΑΕΚ) ώστε να εξυπηρετεί με αποτελεσματικότερο τρόπο τις νέες ανάγκες των επιχειρήσεων.
110. Προώθηση των συνεργασιών μεταξύ ενώσεων επιχειρήσεων ενός οικονομικού κλάδου ή τομέα με Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα για την από κοινού διαμόρφωση Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς.
111. Επανεξέταση του στενού κανονιστικού πλαισίου του Ν4485/2017  για τα ΜΠΣ.
112. Σύγκλιση του θεσμικού πλαισίου που διέπει την οργάνωση, λειτουργία και διοίκηση των ΑΕΙ με τις βέλτιστες πρακτικές που υιοθετούνται στις χώρες μέλη της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ που έχουν τις καλύτερες επιδόσεις σε ό,τι αφορά τις ακαδημαϊκές επιδόσεις των φοιτητών αλλά και την ένταξη τους στην αγορά εργασίας.
113. Ενίσχυση της αυτονομίας των διοικήσεων των σχολείων στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος και την διαχείριση του προϋπολογισμού του σχολείου. Χρήση καλών πρακτικών, που χρησιμοποιούνται σε Ελληνικά και ξένα σχολεία.
114. Ανάπτυξη συστημάτων αξιολόγησης, σε εθνικό επίπεδο και σε επίπεδο μονάδας, τα αποτελέσματα της οποίας θα δημοσιοποιούνται από δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε ένα πλαίσιο διαφάνειας και θα αξιοποιούνται κυρίως ως πηγή πληροφόρησης και ως βάση για τη συνεχή βελτίωση του συστήματος συνολικά και της κάθε μονάδας χωριστά.
115. Πολιτική διαφάνειας (open data) και αξιοποίηση των δημόσιων πόρων που κατευθύνονται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, για τη συνολική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού  συστήματος.