Με ακυρώσεις ή καθυστερήσεις στις παραδόσεις νεότευκτων αντιστέκεται η παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία στην ασταθή ναυλαγορά.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ενωσης Μεσιτών Ναυτιλιακών Συμβάσεων και διευθυντή αγοραπωλησιών της Intermodal, Γιάννη Κοτζιά, ένα στα τρία πλοία που σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα θα έπεφτε άμεσα στη θάλασσα, είτε ακυρώθηκε είτε αναβλήθηκε η παράδοσή του για την επόμενη διετία.

Μάλιστα, βάσει στοιχείων της Intermodal τα ποσοστά ακυρώσεων ήταν αντίστοιχα και το 2012.

«Αυτό δείχνει ότι υπήρχαν και κάποιοι που ήδη από πέρυσι έβλεπαν τον κορεσμό στην αγορά ή απλά δεν ήταν απόλυτα έτοιμοι από οικονομικής πλευράς να προβούν αποτελεσματικά στην υλοποίηση των παραγγελιών τους, όπως και των πιθανών options», υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Ενωσης Ναυλομεσιτών.

Ωστόσο, στον αντίποδα, το 2013 ήταν μια χρονιά που οι παραγγελίες νεότευκτων πλοίων ξεπέρασαν για πρώτη φορά μετά το 2008 τους 100 εκατ. gt.

Οι νέες παραγγελίες του 2013 ανήλθαν στους 103,88 gt αντιπροσωπεύοντας 3.346 πλοία.

«Οι παραγγελίες νέων πλοίων που δόθηκαν κατά τη διάρκεια του 2013 και αφορούν πλοία τα οποία θα μπουν στην αγορά από το τέλος του 2014 και μετά, επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το όποιο σημερινό αρνητικό κλίμα, καθώς σε ένα τρέχον περιβάλλον χαμηλών ναύλων η περαιτέρω αύξηση χωρητικότητας ενισχύει τη μεγάλη αγωνία για κάθε πλοιοκτήτη», τονίζει μεταξύ άλλων ο κ. Κοτζιάς.

Αναφορικά με την υπερπροσφορά χωρητικότητας στο ξηρό χύδην φορτίο, ο παγκόσμιος στόλος των bulkers αποτελείται σήμερα από περίπου 10.000 πλοία συνολικής χωρητικότητας 730 εκατ. τόνων, ενώ το βιβλίο παραγγελιών περιλαμβάνει περίπου 1.900 πλοία συνολικής μεταφορικής ικανότητας 160 εκατ. τόνων. Αριθμός ανησυχητικός, σύμφωνα με τον κ. Κοτζιά.
Μέχρι σήμερα πάντως για να έχουμε μια στατιστική εικόνα, έχουν φύγει 16 εκατομμύρια τόνοι deadweight για scrap, και αυτό είναι σχεδόν 15% λιγότερο από το αντίστοιχο της περσινής περιόδου.

Σε απόλυτα νούμερα ο αριθμός των πλοίων που έχουν φύγει κρίνεται ικανοποιητικός και βελτιώνει το ισοζύγιο της υπερπροσφοράς πλοίων».

Ως δεύτερο όπλο χρησιμοποιούν το «slow steaming», ταξιδεύουν δηλαδή με μικρότερες ταχύτητες, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η διάρκεια μεταφοράς των φορτίων.

Η τακτική αυτή αφορά κυρίως πλοία παλαιότερης τεχνολογίας, και όχι τα νέα eco τύπου πλοία.