Nέες προτάσεις κατέθεσε η Ελλάδα στους θεσμούς ανακοίνωσε το μεσημέρι της Τρίτης κι ενώ ο πρωθυπουργός μιλούσε στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.  Στη λιτή ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου αναφερόταν ότι, «Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει καταθέσει τις προτάσεις της και αναμένει με ενδιαφέρον την επίσημη απάντηση των θεσμών».

Στο μεταξύ ο πρωθυπουργός τόνιζε στους βουλευτές του κόμματός του πως, «από την πρώτη στιγμή βρεθήκαμε να αντιμετωπίζουμε μια ασφυκτική κατάσταση για την οποία δεν φέρουμε την ευθύνη».

«Μια κοινωνία διαλυμένη από 5 χρόνια ύφεσης που εκτόξευσε την ανεργία και ενέτεινε τις κοινωνικές ανισότητες» συνέχισε ο κ. Τσίπρας σημειώνοντας: «Αυτή την κατάσταση βρεθήκαμε να διαχειριζόμαστε αλλά δεν πέσαμε από τα σύννεφα, γνωρίζαμε καλά τα προβλήματα αλλά κάναμε γενναία πολιτική επιλογή να διεκδικήσουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης».

«Επιδιώξαμε να αναλάβουμε αυτή την ευθύνη γιατί βλέπαμε ότι η χώρα βυθιζόταν ολοένα και πιο παλιά στο μνημονιακό καθεστώς με την παλαιά κυβέρνηση» είπε ο κ. Τσίπρας αιτιολογώντας την επιλογή του να προκαλέσει πρόωρες εκλογές βάζοντας βέτο στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την προηγούμενη Βουλή, όπως ήθελε η κυβέρνηση του τέως πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

«Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε υποχρέωση βάσει των δικών της δεσμεύσεων από τους οποίους προσπαθούμε εδώ και 4 μήνες να ξεμπλέξουμε πρωτογενές πλεόνασμα 3% με μέτρα 5,5 δισ. και αυτό θα το πετύχαινε μόνο με έκρηξη αυταρχικότητας» τόνισε ο πρωθυπουργός.

«Γνωρίζαμε ότι δεν θα ήταν περίπατος και δεν θα υπήρχε περίοδος χάριτος για εμάς» υπογράμμισε ο κ. Τσίπρας και συμπλήρωσε: «Αντιμετωπίζαμε ναρκοθετημένο πεδίο που είχε ετοιμάσει η προηγούμενη κυβέρνηση που πόνταρε στην αριστερή παρένθεση αλλά δεν τους κάναμε τη χάρη. Στις 20 Φεβρουαρίου καταλήξαμε σε μια συμφωνία που μας έδωσε το χρόνο να διαπραγματευτούμε».

«Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ήταν εύκολη περίοδος. Παρά τις συνεχείς παγίδες από το μνημονιακό καθεστώς εντός και εκτός Ελλάδας σταθήκαμε όρθιοι» εκτίμησε ο πρωθυπουργός εξηγώντας: «Καταφέραμε να πάρουμε τα μέτρα ανακούφισης των πιο αδικημένων όπως ο νόμος για την ανθρωπιστική κρίση, το μέτρο των 100 δόσεων το οποίο απαντά σε όσους αναρωτιούνται πώς άντεξε το δημόσιο ταμείο, ανοίξαμε πρόσφατα την ΕΡΤ, η επαναπρόσληψη σχολικών φυλάκων και καθαριστριών, και καταργήσαμε το 5ευρω στα νοσοκομεία».

Κάθε ένα από αυτά τα βήματα ήταν και μια σκληρή μάχη απέναντι σε ένα κατεστημένο που χτίστηκε τα τελευταία 5 χρόνια κόντρα σε προκαταλήψεις και εμμονές εντός και εκτών συνόρων και όλες αυτές οι μάχες σε ένα καθεστώς εκβιασμού και χρηματοδοτικής ασφυξίας.

Σε αυτή τη γραμμή θα συνεχίσουμε. Σε αυτή των καθημερινών μαχών προκειμένου σε βάθος 4ετιας να ξηλώσουμε αυτό το κατεστημένο.

Ξέρουμε καλά ότι ο δρόμος δεν θα είνα ποτέ ανοιχτός και στρωμμένος με ροδοπέταλα και ότι κάθε βήμα θα είναι μια μάχη αλλά είναι καθήκον μας να σηκώσουμε αυτό το βάρος με επιμονή όσο η μεγάλη πλειοψηφία του λαού θα στηρίζει τις προσπάθειες μας με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα για να δίνει τη μάχη στην πρώτη γραμμή.

Για να προχωροσύμε προυπόθεση είναι η λύση του χρηματοδοτικού προβλήματος της χώρας. Από την πρώτη στιγμή διαμηνύσαμε ότι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε για μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία που θα σέβεται τους κανόνες της ΕΕ αλλα΄και την εντολή του λαού για αλλάγη πορείας. Είπαμε όμως ότι η συμφωνία δεν μπορεί να συνεχίζει τη μνημονιακή πολιτική της λιτότηας. Προσήλθαμε με ειλικρίνεια, καλή πίστη για να βρεθούν χρυσές τομές και να βρεθούν λύσεις για το χρηματοδοτικό πρόβλημα χωρίς να γονατίζουν όσοι υπέφεραν από τη λιτότητα.

Καταθέσαμε ένα συνολικό κείμενο προτάσεων που θα μορούσε να αποτελέσει βάση για μια δύσκολη μεν κοινωνικά βιώσιμη συμφωνία. Το κείμενο αυτό δεν αποτύπωνε τις αρχικές μας θέσεις αλλά τη σύνοψη των διαπραγματεύσεων στο Μπράσελς Γκρουπ. Λάμβανε δε υπόψη τόσο τις δικές μας κόκκινες γραμμές όσο και αυτές των θεσμών. Αντί απάντηση από την πλευρά των θεσμών παραλάβαμε ένα σύντομο κείμενο των 5 σελίδων που αγνόησε τις διαπραγματεύσεις και επανήλθε στην περικοπή συντάξεων και τις δραματικές αυξήσεις στο ΦΠΑ και πολλά άλλα εξωπραγματικά και παράλογα πράγματα. Παρά την απάντηση αυτή προσήλθαμε πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και για να γεφυρώσουμε το χάσμα προτείναμε ισοδύναμα μέτρα που επιβαρύνουν όσους δεν έχουν πληγεί από ητν κρίση. Η απάντηση που ήραμε ήταν ότι τα παραμετρικά μέτρα δεν μπορεί να μην περιλαμβάνουν μέτρα 1% του ΑΕΠ δηλαδή 1,8 δισ.

Και όλα αυτά όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι συντάξεις έχουν κοπεί δραματικά και όταν τα 2/3 των συνταξιούχων παίρνουν συντάξεις κοντά ή κάτω από τα όρια της φτώχειας ενώ προτείνουν οριζόντια μείωση του πραγματικού εισοδήματος με τη ναύξηση κατά 10% του ΦΠΑ στον ηλεκτρισμό.

Φαίνεται παράδοξο οι θεσμοί όχι μόνο να ζητούν υψηλούς δημοσιονομικούς στόχους αλλά και όταν αυτούς τους στόπχους τους καλύπτουμε με εισοδήματα αυτά να τα αρνούνται. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι το ποιους θα πληρώνει τους φόρους σε αυτή τη χώρ αείναι αρμοδιότητα της κυβέρνησης γιατί έχει έρθει η ώρα την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία όχι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι κτλ.

Η εμμονή των θεσμών σε ένα πρόγραμμα περικοπ΄λων που έχει πασιφανώς αποτύχει και η επιμονή σε μέτρα που δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά δεν μπορεί να αποδίδεται σε λάθος ή υπερβάλλοντα ζήλο αλλά πολιτική σκοπιμότητα με στόχο όχι μόνο την ταπείνωση της κυβέρνησης αλλά και ενός ολόκληρου λαού.

Υπάρχουν δυνάμεις που δουλεύουν στην κατεύθυνση εξεύρεσης λύσης και πρέπει να επικρατήσουν σε πείσμα όσων επιλέγουν το ψυχροπολεμικό κλίμα

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να επιλεγεί μια κοινή γραμμή από τους θεσμούς που δεν θα αποτελεί συνισταμένη των πιο σκληρών επιλογών. Τώρα επικρατεί η σκληρή γραμμή του ΔΝΤ για μέτρα και η άρνηση της Ευρώπης για μείωση του χρέους με αποτέλεσμα να υπάρχουν προτάσεις που δεν έχουν λογική.

Η εσκεμμένη τύφλωση μπροστά στο θέμα του χρέους οδηγεί σε παράταση της αβεβαιότητας.

Τελικά αυτό που μας ζητείται είναι να αποδεχθούμε μια συμφωνία που όχι μόνο δεν θα λύνει το πρόβλημα αλλά θα παρασύρει την οικονομία που είναι έτοιμη να ορθοποδήσει σε μια υφεσιακή δίνη.

4Αν στόχος είναι η συνέχιση ενός προγράμματος έμπνευσης ΔΝΤ το οποίο όλοι στον κόσμο γνωρίζουν ότι απέτυχε και μάλιστα η συνέχισή του χωρίς ρύθμιση του χρέους τότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο στο ελληνικό κοινοοβούλιο. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να πράξουμε το καθήκον μας, να μην υποκύψουμε σε εκβιασμούς χωρίς ορατή λύση. Σε αυτό το σημείο πρέπει οι εταίροι να απαντήσουν: θέλουν λύση ή διαιώνιση του προβλήματος; Και αν επιθυμούν να παραμείνει το ΔΝΤ μέρος της συμφωνίας πως είανι δυνατόν να δέχονται α λα καρτ το ΔΝΤ; να δέχονται τις προτάσεις του αλλά όχι το θέμα της μείωσης του χρέους.