Διευκρινίζεται ότι τα στοιχεία, ωστόσο, για την Ελλάδα συλλέχθηκαν πριν από τη νέα συμφωνία στήριξης της χώρας που επιτεύχθηκε μεταξύ της Αθήνας και των διεθνών πιστωτών της το καλοκαίρι. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα κατατάσσεται χαμηλότερα από χώρες όπως η Ρουάντα (58η από 62η πέρυσι), η Μποτσουάνα (71η από 74η πέρυσι) αλλά και το Τατζικιστάν (80η από 91η πέρυσι).

Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται η Ελβετία για έβδομη συνεχή χρονιά, με την Σιγκαπούρη και τις ΗΠΑ να ακολουθούν στη δεύτερη και τρίτη θέση. Η καλλιέργεια «καινοτομίας και ταλέντων» διατήρησε αυτές τις τρεις χώρες στην κορυφή, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. «Σε πολλές χώρες, πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε εκπαίδευση και κατάρτιση υψηλής ποιότητας, ενώ οι αγορές εργασίας δεν είναι αρκετά ευέλικτες», επισημαίνει η έκθεση, σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg.

Σύμφωνα με την έκθεση, στην Ευρώπη, η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Γαλλία έχουν καταγράψει σημαντική πρόοδο στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Χάρη στα μεταρρυθμιστικά μέτρα, που έχουν ως στόχο τη βελτίωση της λειτουργίας των αγορών, η Ισπανία (33η) και η Ιταλία (43η) ανέβηκαν κατά δύο και έξι θέσεις αντίστοιχα.

Ανάλογες βελτιώσεις στις αγορές προϊόντων και εργασίας στη Γαλλία (22η) και Πορτογαλία (38η) υπερ-αντιστάθμισαν τις αδύναμες επιδόσεις σε άλλους τομείς. Όπως τονίζεται στην έκθεση, η πρόσβαση στη χρηματοδότηση παραμένει κοινή απειλή σε όλες τις οικονομίες και είναι το βασικότερο εμπόδιο στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά την αποδέσμευση των επενδύσεων.

Πολλές αναδυόμενες αγορές δεν κατάφεραν να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους μετά την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, σύμφωνα με το Φόρουμ, που υποβάθμισε την κατάταξη της Βραζιλίας κατά 18 θέσεις στην 75η και της Τουρκίας κατά έξι στην 51η. Ενώ η Ινδία ανέκαμψε στην 55η θέση μετά από πέντε χρόνια πτωτικής πορείας, η Κίνα δεν κατάφερε να βελτιώσει την 28η θέση της.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ προσδιορίζει την ανταγωνιστικότητα με βάση έναν συνδυασμό μιας σειράς θεσμών, πολιτικών και παραγόντων που καθορίζουν το επίπεδο παραγωγικότητας μιας χώρας.

Η κατάταξη ενός κράτους εξαρτάται από 12 δείκτες, που περιλαμβάνουν τις υποδομές, το μακροοικονομικό περιβάλλον και την τεχνολογική ετοιμότητα.