Ακόμα και διαγωνισμό για την είσοδο επιχειρηματιών στο μετοχικό κεφάλαιο της κατεστραμμένης Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας σχεδιάζουν να κάνουν οι πιστώτριες τράπεζες για να την αναστήσουν, παρακάμπτοντας το σχέδιο της νυν διοίκησης που προβλέπει για την επαναλειτουργία ακόμα και κρατική συμμετοχή. Ήδη, ιδιοκτήτες υγιών επιχειρήσεων του κλάδου της κλωστοϋφαντουργίας στη χώρα μας έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον τόσο προς την κυβέρνηση, όσο και προς τις τράπεζες που ασχολούνται με το ζήτημα εδώ και επτά χρόνια, ζητώντας άμεσα τη σύνταξη φακέλου με τις υποχρεώσεις,, δίνοντας ταυτόχρονα τα φώτα τους για τη δημιουργία ενός business plan που θα αποτελέσει το μοχλό για να πάρουν και πάλι μπροστά οι κλωστικές μηχανές. Καλά ενημερωμένες πηγές του «b.e.» αναφέρουν ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από Ιταλικές και Τουρκικές κλωστοϋφαντουργίες να εισχωρήσουν στην Ελληνική αγορά. Κορυφαίο στέλεχος εισηγμένης κλωστοϋφαντουργικής εταιρείας τόνιζε στην «Ε» ότι εκπρόσωποι ξένων εταιρειών έχουν πλησιάσει τις διοικήσεις Ελληνικών μονάδων, μετά τη ρύθμιση των δανείων τους από τις τράπεζες. Όχι κατ’ ανάγκη για να αποκτήσουν την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου, αλλά μόνο και μόνο για να έχουν θέση, προκαλώντας συνέργειες για τις δικές τους επιχειρήσεις, αφού οι Ελληνικές εταιρείες εξάγουν τα προϊόντα τους ανά τον κόσμο, ενώ συγχρόνως τυχαίνει να έχουν στο πελατολόγιό τους επώνυμους οίκους του εξωτερικού, όπως για παράδειγμα ο όμιλος της Μπένετον.

Από τη μετά Θωμά Λαναρά νέα εποχή για την Εν.Κλω., η οποία ρημάζει, τα εργοστάσιά της παραμένουν κλειστά, υπάρχει ένας άνθρωπος που, ενώ έχει προκαλέσει πλείστες όσες παρεξηγήσεις για την εμμονή του να επαναλειτουργήσει η ατμομηχανή της Ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, δεν το βάζει κάτω, είναι ο κ. Ι. Μουσουλίδης. Πρόεδρος της «λουκεταρισμένης» Εν.Κλω., ο οποίος καλείται να καθαρίσει την μπουγάδα που είχε αφήσει ο μακαρίτης και αμφιλεγόμενη χρηματιστηριακή προσωπικότητα Θωμάς Λαναράς.

Η συγκυρία είναι μοναδική, διότι εταιρείες από ΗΠΑ και Ευρώπη που είναι και οι πλέον σοβαροί πελάτες, λόγω της ρευστότητας που διαθέτουν, κόβουν τις πασραγγελίες από την Κίνα, μία αγορά υπερκορεσμένη και αμφιβόλου ποιότητας για τα προϊόντα που επιθυμούν να έχουν στη γκάμα τους.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο κ. Μουσουλίδης έχει υποβάλει το σχέδιό του προς τις τράπεζες αν κι αυτές, όπως τονίστηκε, έχουν άλλα σχέδια. Το σχέδιο αυτό προβλέπει:

• Θα επαναλειτουργήσουν τρία εργοστάσια (δύο στην Κομοτηνή και ένα στη Νάουσα) απασχολώντας αρχικά 336 άτομα και γύρω στα 720 το 2020.

• Θα υπάρξει εστίαση στην παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας που δεν παράγονται στη ΝΑ Ασία. Επίσης, η παραγωγή θα έχει πολύ μικρή επικάλυψη με τις παραγωγές άλλων ελληνικών εταιρειών. Η έμφαση θα είναι εξαγωγική και στόχος είναι η δημιουργία νέου, ισχυρού brand name στον χώρο της ένδυσης.

• Εργαζόμενοι, τράπεζες και ελληνικό δημόσιο θα κεφαλαιοποιήσουν μέρος των απαιτήσεών τους. Στη νέα εταιρεία, το δημόσιο θα κατέχει το 37% των μετοχών, οι εργαζόμενοι το 27%, οι τράπεζες το 15% και οι παλαιοί μέτοχοι το 24%.

• Προβλέπεται διαγραφή μέρους των τραπεζικών και των λοιπών υποχρεώσεων, ενώ στις τράπεζες θα δοθούν ακίνητα και λοιπά περιουσιακά στοιχεία που δεν θα χρησιμοποιηθούν από τη νέα εταιρεία.

• Σύμφωνα με τις προβλέψεις, το πρώτο έτος κανονικής λειτουργίας η εταιρεία θα σημειώσει πωλήσεις 26 εκατ. και EBITDA 3,2 εκατ. ευρώ και το 2020 αντίστοιχες επιδόσεις 69 εκατ. και 22 εκατ. ευρώ.

• Θα χρειαστεί επίσης και αρχικός δανεισμός από τις τράπεζες, κυρίως για κεφάλαιο κίνησης.    

Στο τέλος του προηγούμενου χρόνου πάντως, έγινε γνωστό ότι παγώνουν για έξι μήνες οι πλειστηριασμοί για τα μηχανήματα (πολλά από τα οποία κινδυνεύουν από… αχρηστία). Η κυβέρνηση προχώρησε σε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) η οποία αναστέλλει για έξι μήνες κάθε πλειστηριασμό στην περιουσία της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργία. Αυτό ερμηνεύθηκε ως μια προσπάθεια να παραμείνει ζωντανή η απόπειρα επαναλειτουργίας της εταιρείας με βάση το σχέδιο των εργαζομένων. Το οποίο όμως, σύμφωνα με την αγορά εμπίπτει στις κοινοτικές διατάξεις περί κρατικών ενισχύσεων, που σημαίνει ότι μπορεί μεν να κερδήθηκε χρόνος, δεν είναι σίγουρο δε, ότι η Κομισιόν θα συναινέσει σε κάτι τέτοιο και πολύ περισσότερο οι τράπεζες που θέλουν α) να απαλλαγούν από τα «κουφάρια» με το μικρότερο δυνατό κόστος, και β) να βγάλουν και κάτι αν διαπιστώσουν ενδιαφέρον γι’ αυτό και τα πλάνα περί διαγωνισμού. Επίσης, αν βρεθεί κάποιος ιδιώτης να αναλάβει τα δάνεια, ακόμα καλύτερα.

Το πρόβλημα ωστόσο εστιαζόταν, στο ότι ενώ οι διαπραγματεύσεις αυτές βρίσκονταν σε εξέλιξη, είχε αρχίσει η διαδικασία του πλειστηριασμού των περιουσιακών στοιχείων της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας γεγονός που κινδύνευε να οδηγήσει σε εκποίηση μηχανημάτων που θα ήταν απαραίτητα για την επαναλειτουργία των μονάδων.

Όπως και να ‘χει, τα στοιχήματα του μοναχικού καβαλάρη κ. Μουσουλίδη είναι μεγάλα, με την αγορά να του αναγνωρίζει, ακόμα και οι ανταγωνιστές του, ότι μόνος του τρέχει και κάνει τις συνεννοήσεις με τις τράπεζες και την κυβέρνηση για να δώσει σάρκα και οστά στο όραμά του.

Οι σημερινές υποχρεώσεις του ομίλου προς τράπεζες και εταιρείες leasing προσεγγίζουν τα 270 εκατ. ευρώ, ενώ οι οφειλές προς ελληνικό δημόσιο και εργαζόμενους (που ούτως ή άλλως προηγούνται κατά τη διαδικασία της ρευστοποίησης) κυμαίνονται γύρω στα 80 εκατ. ευρώ.

Αν λοιπόν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θέλουν να εισπράξουν έστω και ένα ευρώ, τότε θα πρέπει να πουλήσουν τον όμιλο πάνω από 80 εκατ. ευρώ, πράγμα που φαντάζει αδύνατο…