Την Πέμπτη τα μεσάνυχτα το νομοσχέδιο που συνοδεύει τα προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, γνωστό και ως 4ο μνημόνιο για τη Νέα Δημοκρατία ή μνημόνιο 3 plus κατά τον κ. Ε. Βενιζέλο, τέως πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ψηφίζεται από την Βουλή και αποτελεί γεγονός. Η πολιτική αντιπαράθεση για μία ακόμα φορά έφτασε στο «κόκκινο» με τις γνωστές κορώνες ένθεν κακείθεν, αλλά, όπως και να το κάνουμε, η αξιολόγηση και έπρεπε να κλείσει και την επόμενη μέρα έπρεπε κάποια στιγμή να κοιτάξουμε.

Τη στήλη πάντως, απασχολεί κάτι άλλο, πολύ πιο σοβαρό. Ο πρωθυπουργός ομιλεί για την χρησιμότητα και την αναγκαιότητα των επενδύσεων, αφού, όπως έχει δηλώσει κατά το παρελθόν, στις μέρες μας, αριστεροσύνη είναι να δημιουργηθούν δουλειές και ν’ ανοίξουν νέες  θέσεις εργασίας. Κι ενώ κυνηγάμε τις επενδύσεις με το τουφέκι, έστω κι αν το Ελληνικό παραμένει μπλοκαρισμένο για 34 στρέμματα από τον… δασάρχη Πειραιά, η εταιρική φορολογία θα πέσει στο 26% μετά από δύο ή τρία χρόνια και αν συνεχίσουμε να εμφανίζουμε πρωτογενή πλεονάσματα, η ΕΝΚΛΩ παραμένει λουκεταρισμένη για χρόνια, η ΕΒΖ καταρρέει, δάνεια οι τράπεζες δεν δίνουν κ.λπ., κ.λπ, οι μεγάλες Ελληνικές επιχειρήσεις απειλούν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα.

Η S&B της οικογένειας Κυριακόπουλου πουλήθηκε σε Γάλλους, η Coca Cola μετακόμισε φορολογικά στην Ελβετία και χρηματιστηριακά στο Λονδίνο, η Βιοχάλκο φορολογικά και χρηματιστηριακά πήγε στις Βρυξέλλες, η Φάγε στο Λουξεμβούργο και τώρα η Ιντραλότ του Κόκκαλη, έχει προσλάβει συμβούλους για να της υποδείξουν χώρα για φορολογική έδρα και χρηματιστήριο για τις μετοχές της.  Οι τελευταίες εξελίξεις, παρά την ψήφιση το βράδυ της Πέμπτης ενός ακόμα πακέτου μέτρων, δείχνουν ότι τελικά θα βράζουμε για πολλά χρόνια στο ζουμί μας…