Δεδομένης της περιορισμένης εμπειρίας με την παραγωγή πράσινου υδρογόνου, ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες, υπάρχουν περιορισμένες βέλτιστες πρακτικές που πρέπει να αξιοποιηθούν από τον παγκόσμιο νότο.
Η Παγκόσμια Τράπεζα, μαζί με τους εταίρους, εγκαινίασε την εταιρική σχέση Hydrogen for Development (H4D) για να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες να επιταχύνουν την ανάπτυξη υδρογόνου με χαμηλές εκπομπές άνθρακα. Οι κυβερνήσεις και οι θεσμοί του δημόσιου τομέα, παγκοσμίως, αναγνωρίζουν ότι το υδρογόνο μπορεί να διαδραματίσει βασικό ρόλο στην απαλλαγή από τον άνθρακα ορισμένων τομέων και διαδικασιών. Το υδρογόνο μπορεί επίσης να δημιουργήσει κοινωνικοοικονομικά οφέλη σαν και αυτά που προέρχονται από άλλες ενεργειακές βιομηχανίες, όπως τα ορυκτά καύσιμα. Ως εκ τούτου, μπορεί να αποτελέσει βάση για βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό το θέμα απαιτεί περισσότερη προσοχή: Οι κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις λόγω της βιομηχανίας υδρογόνου χαμηλών εκπομπών άνθρακα στις χώρες και τις οικονομίες τους μπορεί να είναι ποικίλες. Η βιομηχανία υδρογόνου χαμηλών εκπομπών άνθρακα μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα στην αύξηση του εθνικού ΑΕΠ και να βελτιώσει το εμπορικό ισοζύγιο. Επιπλέον, από κοινωνική άποψη, η ανάπτυξη της πράσινης βιομηχανίας υδρογόνου πιθανότατα θα επιτρέψει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ανάντη και κατάντη και θα χρησιμεύσει ως αναπτυξιακή μηχανή για αυτές τις οικονομίες.
Oι τοπικοί πληθυσμοί μπορούν να αποκομίσουν οφέλη από τα έργα πράσινου υδρογόνου, ωστόσο, η πιθανότητα θετικών αποτελεσμάτων εξαρτάται από τις τοπικές συνθήκες. Επίσης, πρέπει να ληφθεί υπόψη το εθνικό πλαίσιο. Για παράδειγμα, η παραγωγή υδρογόνου είναι εντάσεως κεφαλαίου, γεγονός που αποτελεί εμπόδιο σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες. Υπάρχει, επίσης, μια διάσταση διαθεσιμότητας πόρων και χρήσης – η παραγωγή πράσινου υδρογόνου απαιτεί πολλή ανανεώσιμη ενέργεια – η οποία με τη σειρά της απαιτεί τεράστια διαθεσιμότητα γης. Επιπλέον, η ηλεκτρόλυση απαιτεί καθαρό νερό, το οποίο μπορεί να ανταγωνιστεί άλλες χρήσεις νερού ή μπορεί να αυξήσει την καταπόνηση του νερού σε ορισμένες τοποθεσίες. Τα επιτυχημένα έργα ανάπτυξης υδρογόνου πρέπει να λαμβάνουν υπόψη αυτές τις πτυχές.
Μέχρι στιγμής, λίγα έργα πράσινου υδρογόνου έχουν δημιουργηθεί σε όλο τον κόσμο και πιο συγκεκριμένα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Το έργο Haru Oni στη Χιλή μόλις ξεκίνησε να λειτουργεί (παραγωγή ηλεκτρονικής μεθανόλης). Το έργο NEOM στη Σαουδική Αραβία βρίσκεται υπό κατασκευή (παραγωγή πράσινης αμμωνίας). Υπάρχουν και άλλα αναδυόμενα σμήνη υδρογόνου σε όλο τον κόσμο, πχ, η περιοχή Norrbotten, στη βόρεια Σουηδία, που βιώνει μια «έκρηξη» με βάση το υδρογόνο, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής πράσινου σιδήρου και χάλυβα, αμμωνίας και μεθανόλης.
Ένα σημαντικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι, -δεδομένης της περιορισμένης εμπειρίας-, τι έχουμε μάθει μέχρι στιγμής και ποιες είναι οι επιπτώσεις του στο σχεδιασμό πολιτικής;
Πρώτον, τα έργα υδρογόνου εμπορικής κλίμακας απαιτούν επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι οποίες είναι συγκρίσιμες με μεγάλα έργα εξόρυξης ή υδροηλεκτρικής ενέργειας, και τυπικά, μόνο μεγάλα ιδρύματα του ιδιωτικού τομέα μπορούν να σηκώσουν το βάρος τέτοιων επενδύσεων. Τα έργα πράσινου υδρογόνου είναι εντάσεως κεφαλαίου, όπως προείπαμε. Η παραγωγή 1 εκατομμυρίου τόνων υδρογόνου ετησίως απαιτεί περίπου 10 Gigawatts (GW) ηλεκτρολύτη και 20 GW δυναμικότητας παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Αυτό μεταφράζεται σε επενδυτικές απαιτήσεις ύψους 25-30 δις. δολ. Το τεράστιο μερίδιο των δαπανών σχετίζεται με κεφαλαιουχικές δαπάνες, ιδιαίτερα σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και εξαρτήματα ηλεκτρόλυσης. Εάν περιλαμβάνεται η επιτόπια μετατροπή υδρογόνου, αυτή η διαδικασία μπορεί να προσθέσει επιπλέον κόστος και να αυξήσει την επένδυση.
Δεύτερον, η συνιστώσα της ανανεώσιμης ενέργειας είναι κρίσιμη, καθώς αντιπροσωπεύει τα δύο τρίτα των επενδύσεων. Για ένα τυπικό έργο ηλιακών φωτοβολταϊκών ή αιολικής ενέργειας, περίπου το ήμισυ της δαπάνης αφορά εξοπλισμό όπως ηλιακά πάνελ και ατράκτους ανεμογεννητριών που στις περισσότερες περιπτώσεις παράγονται αλλού. Το άλλο μισό της επένδυσης σχετίζεται με την τοπική παραγωγή και εγκατάσταση. Οι επενδύσεις ηλεκτρολύτη ακολουθούν ένα παρόμοιο μοτίβο -εξοπλισμός επεξεργασίας αερίου και μετατροπείς μπορούν να έρθουν από το εξωτερικό, έτσι ώστε η τοπική προστιθέμενη αξία στην οικονομία να είναι περιορισμένη.
