Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες λήγει η προθεσμία για τον ΔΕΣΦΑ με την κυβέρνηση να πρέπει να δώσει απτά δείγματα γραφής για το πώς και τι ακριβώς εννοεί όταν μιλά για τις αποκρατικοποιήσεις.

Και αν η περίπτωση του ΔΕΣΦΑ είναι πολύπλοκη και επί της ουσίας  σε διαπραγμάτευση με τους υποψήφιους αγοραστές, υπάρχει και η σειρά όλων των υπόλοιπων ιδιωτικοποιήσεων στον τομέα της Ενέργειας, που εξακολουθούν να μένουν σε εκκρεμότητα.

Οι ιδέες του κ. Σκουρλέτη για τη ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΠΑ δεν φάνηκαν να βρήκαν ευήκοα ώτα στους δανειστές. Βέβαια σε αυτή τη φάση οι αποκρατικοποιήσεις δεν ήταν αντικείμενο της διαπραγμάτευσης για τα προαπαιτούμενα στην Ενέργεια, οπότε η παρουσίαση των απόψεων του υπουργού είχε  μάλλον άτυπο χαρακτήρα.

Όμως ο Οκτώβριος και η νέα αξιολόγηση δεν είναι μακριά.

Ο υπουργός θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο και μάλιστα γρήγορα γιατί προς το παρόν όλα δείχνουν να κινούνται σε δύο ταχύτητες. Η μία είναι του ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο προσλαμβάνει συμβούλους για ΔΕΗ, ΕΛΠΕ και ΔΕΠΑ σύμφωνα με όλα όσα προβλέπονται στο γνωστό πια ΦΕΚ του Μαϊου, το οποίο αποτυπώνει την τότε συμφωνία με τους εκπροσώπους των θεσμών. Και η άλλη είναι η ταχύτητα Σκουρλέτη.

Ο υπουργός με τον δικό του τρόπο προσπαθεί να πείσει ότι δεν χρειάζεται πχ να πωληθεί το 17% της ΔΕΗ για να απελευθερωθεί η αγορά ηλεκτρισμού. Και ενδεχομένως να έχει δίκιο σε αυτό αλλά το ζητούμενο της συγκεκριμένης πώλησης είναι τα έσοδα του δημοσίου και όχι η απελευθέρωση. Για να πείσει θα χρειαστεί “ισοδύναμα”, τα οποία μέχρι στιγμής δεν έχει παρουσιάσει.

Είναι καιρός λοιπόν να ξεκαθαρίσει το τοπίο, γιατί μόνον με  δηλώσεις αυτό δεν γίνεται.