Tη στήριξή του στον ρωσικών συμφερόντων αγωγό “South Stream II” (ή την επέκταση στο ελληνικό έδαφος του “Turkish Stream” , όπως αλλιώς αποκαλείται) εξέφρασε ο υπουργός Περιβάλλοντος - Ενέργειας Πάνος Σκουρλέτης. “Ο South Stream υποστηρίζεται από μία σειρά από χώρες της Νοτίου Ευρώπης και των Βαλκανίων. ‘Αλλωστε η κατασκευή του δεν αντίκειται στις ευρωπαικές στρατηγικές. ούτε λειτουργεί ανταγωνιστικά ως προς άλλα έργα. Κατά συνέπεια είμαστε θετικοί στην προοπτική κατασκευής του” δήλωσε

Η επαναπροσέγγιση Ρωσίας - Τουρκίας φέρνει στην επικαιρότητα τον αγωγό, για τον  οποίο όμως εξακολουθούν να εκφράζουν την αντίθεσή τους τόσο η ΕΕ όσο και η Ουάσινγτον, πράγμα που κάνει εξαιρετικά δύσκολη τη θέση της Αθήνας.

Ενδεικτικές ήταν οι πρόσφατες δηλώσεις του Amos Hochstein, ειδικού απεσταλμένου του υπουργείου Εξωτερικών των  ΗΠΑ για τις διεθνείς ενεργειακές υποθέσεις, στον ευρωπαικό ιστότοπο Euractiv. Με αφορμή το ρωσο-γερμανικό πρότζεκτ για τον αγωγό “Nord Stream II”, o κ. Hochstein άφησε να εννοηθεί ότι και τα δύο σχέδια των Ρώσων, ο βόρειος και ο νότιος άξονας είναι πολιτικώς υποκινούμενα και δεν υπακούουν σε κάποια οικονομική λογική. Τόνισε πως η παράκαμψη της Ουκρανίας, την οποία επιδιώκουν οι Ρώσοι με τα δύο έργα- θα καταφέρει ένα ισχυρό οικονομικό  πλήγμα τόσο στην Ουκρανία όσο και τη Σλοβακία, την παράπλευρη απώλεια, όπως τη χαρακτήρισε. 

Ας σημειωθεί ότι τη θέση αυτή, συμμερίζονται και πολλοί στις Βρυξέλλες, που ανησυχούν για τις οικονομικές συνέπειες στις δύο χώρες.

Τέλος, υπογράμμισε ότι αν κατασκευαστούν τα δύο έργα, τότε χάνεται η ευκαιρία για τις εναλλακτικές πηγές προμήθειας και την ανάπτυξη πραγματικού ανταγωνισμού στις αγορές της κεντρικής και νότιας Ευρώπης.

Πέραν της πολιτικής διάστασης και της κοινής θέσης Βρυξελλών και Ουάσινγκτον για μείωση της εξάρτησης της ΕΕ από το ρωσικό αέριο, υπάρχει και η προσπάθεια που κάνουν την περίοδο αυτή οι ΗΠΑ να εξάγουν αμερικανικό αέριο στην Ευρώπη. Στο σχέδιό τους αυτό εντάσσεται και η στήριξη στα δύο ελληνικού ενδιαφέροντος έργα, τον αγωγό IGB και το τερματικό της Αλεξαδνρούπολης, το οποίο θα μπορούσε να τροφοδοτείται με αμερικανικό LNG.

Πέραν του πρότζεκτ της Αλεξανδρούπολης, ανάλογη στήριξη δείχνει η Ουάσινγκτον και για την κατασκευή τερματικού στο νησί Krk της Κροατίας, από το οποίο θα μπορούσε να προμηθεύεται αέριο και η Σερβία.

Με τις νέες πηγές προμήθειας στην περιοχή (Κύπρος, Ισραήλ, Ιράν κλπ)   και δεδομένων των περιορισμών στην ποσότητα αερίου που μπορεί να καταναλωθεί είναι φανερό πως  πολλοί βλέπουν τα διάφορα πρότζεκτ να λειτουργούν ευθέως ανταγωνιστικά μεταξύ τους, εκτιμώντας ότι ελάχιστα από αυτά μπορούν να υλοποιηθούν, στο ορατό μέλλον τουλάχιστον.